میثم محمدی
آدرس آنها جای دیگری است. گاهی در فرامتن و گاهی در متن و لایه‌های علمی و پایه تاب می‌خورند. چند سالی است که گروهی در میان بخش‌های مختلف جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان پدید آمده است که از ابتدا قرار بود فارغ از نگاه‌های مخاطب عام و حتی مخاطب تخصصی سینما، به لایه‌های فراتر از مباحث زیبایی‌شناسانه، فنی و تخصصی صرف در زمینه علم سینما بپردازند و با بهره‌گیری از فارغ‌التحصیلان رشته‌هایی چون روانشناسی، جامعه‌شناسی، حقوق، گرافیک، نقاشی، موسیقی، سیاست، علوم تربیتی و… دریچه‌ای نو به روی مطالعات و مکتوبات پژوهشی باز کنند. تردیدی نیست که این ایده از ابتدا و در حالتی خام و بکر، بسیار دلنشین است و بی‌تردید افق‌های روشنی را نیز ترسیم می‌کند، اما تصور و تجسم ذهنی کفایت نمی‌کند و باید ابتدا ماهیت وجودی آنها را به‌عنوان یک گروه تئوریک و متخصص در رشته‌های اثرگذار در زمینه تربیت فکری و اجتماعی پذیرفت و سپس با برنامه‌ریزی و حمایت جدی و عمل‌گرایانه، دستاوردهای آنها را ثبت و سپس چکیده آنها را در ساختار سینمای کشور، بخصوص در زمینه کودک و نوجوان تزریق کرد. اتفاقی که در این سال‌ها دچار نوسان بوده و چراغ آن در جشنواره سوسو می‌زند و البته با تمام این‌ها یکی از بخش‌های کم حاشیه و بسیار ارزشمند و اثرگذار در زمینه پژوهشی است. لذا باید برای تداوم حیات این گروه و چیدن میوه‌های آن، هر ساله به بازنگری جایگاه و همچنین مسیر گذشته و پیش روی آن پرداخت تا مبادا نشانی به بیراهه کشیده شود و این چراغ علمی و عملی خاموش شود.
