به دنبال اغلب سنوات گذشته، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی به عنوان دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان منصوب شد؛ انتصابی از سوی رئیس سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که سکان هدایت سی‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان را به سید مهدی جوادی، مدیر عامل وقت فارابی سپرد.
آنچه در پی این انتصاب بدیهی به نظر می‌رسد، احتمال برگزاری این جشنواره مطابق سالیان گذشته در یکی از ماه‌های نزدیک پیش روست. اما در این بین مسائلی که به ذهن متبادر می‌شود، درستی برگزار شدن یا نشدن جشنواره کودک را محل کلام قرار می‌دهد.
نبود سرمایه‌گذاری و تولید درخور توجه در زمینه فیلم‌هایی درباره یا برای کودک که به طبع، فقدان تنوع در تولید را نیز به همراه دارد، یکی از جدی‌ترین پرسش‌ها و دغدغه‌های‌ست که ذهن خبرنگاران، علاقه‌مندان و برگزارکنندگان جشنواره را درباره کیفیت و کمیت برگزاری آن به خود مشغول کرده است، و این مهم درست همان جایی‌ست که می‌تواند مدیران مسئول و مرتبط، سایر متولیان و به‌ویژه دبیر جشنواره کودک را نسبت به برگزاری این رویداد مردد کند.
گذشته از ویروس کرونا که تولیدات سینمایی در گونه‌های رنگارنگش از جمله همین کودک را به محاق برد، به دلایلی چون نبود سرمایه‌گذاری در سینمای کودک و نوجوان، و علاقه و انگیزه حداقلی برای ورود به این گونه سینمایی، برگزاری جشنواره کودک در سال جاری آنهم با چنین شرایطی را باید خالی از جذابیت‌های همیشگی‌اش متصور شد.
تشدید هزینه حق پخش فیلم‌های بین‌المللی که از دیگر آورده‌های تحریم برای ما و این‌بار سینمای کشورمان به‌شمار می‌آید، موضوع دیگری‌ست که درجه کیفی وجهه بین‌المللی جشنواره در صورت برگزاری در ماه‌های پیش رو را زیر سوال می‌برد. مبلغی که با در نظر گرفتن سایر مبالغ برگزاری این رویداد، می‌تواند هزینه بسترسازی برای برگزاری هرچه بهتر آن در سال آینده باشد.
گرچه به اتفاق نشستن‌ها از شاخصه‌های اصلی کلید زدن هر جشنواره‌ای‌ست، اما ای کاش در نظر داشته باشیم که به هر قیمت و با هر کیفیت یا خروجی قرار نیست جشنواره برپا کنیم که آورده آن، جز افزودن سالی به سالیان بلند عمر برگزاری این رویداد سینمایی نباشد.
وقتی همه خوابیم تا نه انگیزه و علاقه و نه حتی فیلمنامه مطلوب و فیلم مطبوع داشته باشیم، وقتی کمی هم به‌جای دغدغه‌مندی و اراده سینماگران، همواره توپ بسترسازی و ارتقا در زمین مدیران است، وقتی مُسکن‌ها جای درمان‌های ریشه‌ای را می‌گیرد، وقتی تمرکز روی امروزِ روزها جای توجه به فرداهای بهتر را تنگ می‌کند، وقتی به‌جای نقد سازنده، قلم‌فرسایی‌ها از برای سهم‌خواهی به سیاهه اوراق می‌افزاید، اغلب مطالبات، توقع‌های ناصوابی‌ست که نه تنها هیچ روی درمان‌شان نیست، که جز ترکستان، ره به جای دگر نمی‌برد.
در چنین شرایطی بدیهی‌ست که اگر مقامات مسئول، کارگروه برگزارکننده و به‌ویژه دبیر سی‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، فارغ از آرای مقطعی و گذرا، دست صبر به آستین عقل برند و برگزاری هرچه بهتر و با کیفیت‌تر این رویداد مهم سینمایی را به‌واسطه یک‌سال بسترسازی مطلوب به سال آینده موکول کنند، جشنواره یادشده در سی‌وپنج سالگی خود، مظروف آثار مطلوب‌تر و برگزاری خوشایندتری از منظر سینماگران، منتقدان و اهالی رسانه خواهد بود.
حرف آخر اینکه در عین وظیفه‌گرایی، با نگاه فرایندمحورِ حاصل از بررسی نظرات موافق و مخالف، و مشورت با کاردانان سینمای کودک و نوجوان، می‌توان آینده پربارتر و در عین حال روشن‌تری را برای سینمای کودک و نوجوان متصور شد.
منبع: روزنامه شرق، سه شنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۱، شماره ۴۳۲۰
