محمد مسلمی یا عمو فیتیله‌ای تلویزیون از وضعیت نابسامان تولیدات کودک، مهجور ماندن این عرصه در تلویزیون و سینما،خاطرات خود از کارهای نمایشی و جشنواره فیلم کودک و نوجوان و نیز بی‌توجهی مدیران فرهنگی سخن گفت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمد مسلمی بازیگر و کارگردان مجموعه های نمایشی و تلویزیون و سینما با اشاره به تولیدات این حوزه گفت: ابتدا باید بدانیم که کودک و نوجوان با هم تفاوت دارند، اما متأسفانه ما اساساً برنامه‌های زیادی برای نوجوان نداریم و وقتی صحبت از کودک و نوجوان می‌شود، بیشتر منظور کودک است. خواهش من این است که نوجوان هم درنظر گرفته شود. در کشورهای دیگر معمولاً فیلم‌هایی برای بچه‌ها ساخته می‌شود که آنها را به رویاهایشان برساند. بچه‌ها قهرمان قصه‌ها را دوست دارند و دنبال ماجراجویی می‌گردند. دنیای آنها پر از رنگ و رویاست و انتظار دارند در فیلم‌ها همین دنیا را ببینند؛ قهرمان‌هایی که به آرزوهایشان می‌رسند. بچه‌ها می‌خواهند چیزهایی را تجربه کنند که در واقعیت برایشان ناممکن است و هرچه تخیل در فیلم بالاتر برود، ارتباطشان با اثر هم بیشتر می‌شود.
وی افزود: ما در کار خودمان سعی کرده‌ایم دنیای فانتزی مورد علاقه بچه‌ها را وارد آثارمان کنیم. کودکان با رنگ، موسیقی و مهم‌تر از همه با قصه‌ها ارتباط می‌گیرند. ما قصه‌های خوبی داریم که متأسفانه به آنها پرداخته نشده است. ادبیات غنی ایران می‌تواند با توجه به نسل جدید و نگاه متفاوتش، دستمایه آثار بزرگ باشد. اگر این ادبیات با ساخت ویژه، دکورهای جذاب و کارهای ویژوال همراه شود، بچه‌ها جذب خواهند شد. در دنیا می‌بینیم که روی انیمیشن و سینمای کودک سرمایه‌گذاری‌های عظیم می‌شود، برعکس کشور ما.
مسلمی با اشاره به برخی تجربه های ناخوشایند به خبرنگار تسنیم گفت: اخیراً در یک کار سینمایی حضور داشتم که دوستان با سختی فراوان کار را جمع می‌کردند، چون در کشور ما نه تئاتر کودک، نه تلویزیون و نه سینما جایگاه درستی ندارد و این حوزه مهجور واقع شده است.
وی با تأکید بر پرداخت فانتزی در آثار بیان کرد: بچه‌ها دنیای فانتزی را خیلی دوست دارند. در آخرین کاری که در شبکه نمایش‌خانگی انجام دادم یعنی«خاله سوسکه» که حدود ۷۰ تا ۸۰ بازیگر داشت، سعی کردم افسانه‌های قدیمی را به روز کنم. مثلاً حسن کچل اینستاگرام داشت و به‌روز بود. بچه‌ها صحنه‌هایی را که پر از اَکت، زد و خورد و ماجراجویی بود، بیشتر دوست داشتند. من در این کار نقش دیو را بازی کردم و تلاش کردم شخصیت ترسناک نباشد، بلکه بامزه باشد و همین باعث شد بچه‌ها با آن ارتباط برقرار کنند. آنها بعد از دیدن کار می‌گفتند کدام کاراکتر را دوست داشتند و کدام را نه.
بازیگر «فیتیله‌ای‌ها» درباره تغییر نسل امروز عنوان کرد: امروز با توجه به تغییر ذائقه بچه‌ها، کار سخت‌تر شده است، اما اگر کارشناسان و روان‌شناسان در کنار تیم‌های تولید باشند، می‌توانند آثار مؤثرتری خلق کنند. متأسفانه هنوز در سینما، تلویزیون و تئاتر به جایگاهی که باید در حوزه کودک برسیم، نرسیده‌ایم. مسئولان کار کودک را کودکانه نگاه می‌کنند و برآوردها بسیار پایین است. در حالی که دنیا برای آثاری مثل «هری پاتر» یا انیمیشن‌های بزرگ میلیاردها هزینه می‌کند، ما کمترین سهم را برای کودک می‌گذاریم.
وی ادامه داد: سختی کار کودک از اینجاست که باید دنیای کودکان را شناخت. در دنیا بهترین و متخصص‌ترین معلمان در مقطع اول ابتدایی مشغولند، چون شکل‌گیری ذهن بچه‌ها همان‌جاست. در کار کودک باید همه‌چیز کارشناسی‌شده باشد؛ از رنگ و موسیقی گرفته تا متن و کارگردانی. کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند اثر بزرگی روی ذهن بچه‌ها بگذارد. به همین دلیل حضور متخصصان، روان‌شناسان و جامعه‌شناسان در کنار گروه‌های تولید ضروری است تا هم جنبه آموزشی و هم جنبه تفریحی کار تأمین شود. همان‌طور که کودک را نزد هر پزشکی نمی‌بریم و حتماً باید متخصص باشد، در کار هنری هم باید زبان و دنیای کودک را شناخت.
وی افزود: متأسفانه امروز هر کسی فکر می‌کند اگر چند ترانه بخواند، می‌تواند برای کودک کار کند. این نگاه غلط است. برنامه‌های تلویزیونی کودک هم سال‌هاست دچار افت شده‌اند. زمانی برنامه‌هایی مانند «محله برو بیا»،«خونه مادربزرگه» و سریال‌های عروسکی وجود داشت که هنوز در خاطره‌ها مانده است.
مسلمی تصریح کرد: امروز تولید حرفه‌ای در این حوزه تعطیل شده و آنچه باقی مانده، پلاتو و حضور یک مجری و عروسک است. آثار فاخری که با حضور بزرگان هنری مثل مرحوم ژیان، اکبر عبدی و مرضیه برومند ساخته می‌شد، دیگر تولید نمی‌شود. همین باعث شده بچه‌ها به گوشی، تبلت، ماهواره و یوتیوب روی بیاورند و از نظر فرهنگی و آموزشی آسیب ببینند.
وی در پایان درباره جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان بیان کرد: ما اجراهای زیادی در جشنواره اصفهان داشتیم. حتی پخش زنده «فیتیله» را از آنجا روی آنتن بردیم و در سالن‌هایی که پنج هزار کودک حضور داشتند، برنامه اجرا کردیم. دیدن خنده و شادی بچه‌ها بزرگ‌ترین پاداش ما بود.