چهارم مرداد است. ۱۷۵ نوجوان به هنرستان فضیلی آمده‌اند تا طعم خبرنگار شدن را بچشند و فقط ۱۵ نفر از بین آنها برای روایت سی و دومین جشنواره فیلم کودک و نوجوان انتخاب می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایسنا، در بدو ورود، نگاهی به بنر سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودک و نوجوان اصفهان می‌اندازد و بعد وارد مدرسه می‌شود. آخر صفی که در سایه باریکِ کنار دیوار تشکیل‌شده، جا می‌گیرد. در کیفش را باز می‌کند و برگه ورود به آزمون را درمی‌آورد و شروع به تماشای دیگر داوطلبان می‌کند.
نفر جلویی، سرش را به دیوار تکیه داده و درحالی‌که چشم‌هایش را بسته، صدای خر و پف ضعیفی را هم سر می‌دهد. سرش را می‌چرخاند و به بقیه داوطلبان نگاه می‌کند. یکی غرق در گوشی موبایل است و دیگری، در حال پچ‌پچ کردن با دوستانش. خلاصه هر کسی به نحوی وقت می‌گذراند تا زمان آزمون فرا برسد و اجازه ورود به سالن صادر شود.
از فرصت، استفاده و سر گفت‌وگو را با داوطلبان باز می‌کنم. از آنها می‌پرسم، چرا در آزمون شرکت می‌کنید و تصورتان از خبرنگاری چیست؟
علی می‌گوید: «تصورم این است که درآمد خوبی ندارد و فکر نکنم بعد از آزمون، این حرفه را ادامه بدهم.» (چه زود حقیقت را فهمیده!)
کیان، با خجالتی توأم با شیطنت می‌گوید: «خبرنگار یعنی آدم فضول!» با این شوخ‌طبعی او، یخ بچه‌های دور و برش آب می‌شود و قهقهه به راه می‌افتد.
حالا همه به حرف آمده‌اند؛ یکی داد می‌زند: «خبرنگاری یعنی پرسشگری» آن یکی می‌گوید: «یعنی کنجکاوی»
محمدحسین، دوست کیان، رسمیتی به گفت‌وگو می‌دهد و با جدیت اعلام می‌کند: «خبرنگار شخصیتی اجتماعی است، درعین‌حال که مراوده دارد، سعی می‌کند اطلاعات را هم استخراج کند.»
بعضی از آنها به اینکه ممکن است با چه کسانی مصاحبه کنند هم فکر کرده‌اند. سما می‌گوید: من دوست دارم با نوید محمدزاده مصاحبه کنم. مهرزاد، هومن سیدی را به‌عنوان مصاحبه‌شونده‌اش تصور کرده و گه گاه چند نفری اسم سهیل موفق، کارگردان کودک و نوجوان و علیرضا تابش، دبیر سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان را نیز بر زبان می‌آورند.
عده‌ای هم هستند، که اصلاً نمی‌دانند خبرنگاری چیست؟ یا خبرنگار کیست؟! چه رسد به اینکه از خبرنگاری تصوری داشته باشند یا آینده خودشان را به آن گره بزنند! آنها از دیالوگ‌های دیکته شده‌ای مثل ‌اینکه «استادم گفت در این آزمون شرکت کن» یا «دوستم به من این آزمون را معرفی کرد» استفاده می‌کنند.
بعضی‌ها اما پایشان را فراتر گذاشته‌اند و نه‌تنها می‌دانند که انتظارشان از شرکت در این آزمون چیست و خودشان را خیلی خلاق می‌دانند، بلکه در جواب اینکه دوست دارید چه نوع فیلم‌هایی برای نوجوانان ساخته شود هم می‌گویند: «ما بیش‌تر از اینکه دوست داشته باشیم برایمان فیلم بسازند، می‌خواهیم خودمان فیلم بسازیم!»
فریده روشن، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر اصفهان هم در جمعشان حاضر است. او به خبرنگار ایسنا می‌گوید: کودکان و نوجوانان ما دارای استعدادهای شگفت‌آوری هستند، ولی فرصتی برای کشف این استعداد در اختیار آنها قرار نگرفته و به عبارتی در معرض استعدادیابی نبوده‌اند. برگزاری آزمون‌هایی مثل آزمون «خبرنگاران نوجوان» و جشنواره‌ای بین‌المللی مثل جشنواره شناخته ‌شده فیلم کودک و نوجوان باعث می‌شود که بخشی از استعداد نوجوانان کشف و شکوفا شود.
او، برگزاری این آزمون را عاملی برای صرفه‌جویی در وقت و ثروت نوجوانان می‌داند و اظهار می‌کند: بعد از طی این مرحله، نوجوانان می‌توانند براساس سلایق و علایقشان در راه درستی گام بردارند و به رشد و ترقی دست پیدا کنند.
روشن تأکید می‌کند: شهرداری اصفهان سیاست‌هایی مثل تلاش برای شهر دوستدار کودک و نوجوان شدن اصفهان را در پیش ‌گرفته و توأم با این سیاست‌ها، بنا دارد زیرساخت‌ها و فرصت‌های لازم را برای کودکان و نوجوانان همه مناطق شهر فراهم کند تا نصف جهان، به قطب فرهنگی کودک و نوجوان تبدیل شود.