گفتگو با کارگردان فیلم کوتاه «بیتورا»؛ بنا کردن خانه رویاها در زیر آتش جنگ/ امید را از پس ویرانی‌ها دیدم

کارگردان فیلم کوتاه «بیتورا» گفت این اثر قصه کودکان غزه است که در دل جنگ، رویای امید و آینده‌ای روشن را می‌سازند.

محمد فرج صالحی، کارگردان فیلم کوتاه «بیتورا» که در بخش داستانی کوتاه سی‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان حضور دارد، درباره عنوان اثرش به خبرنگار برنا توضیح داد: «بیتورا» در اصل به معنای خانه من است اینجا به مثابه خانه‌ای است که کودکان در تخیلات و آرزوهایشان می‌سازند.

وی با اشاره به خط داستانی این فیلم گفت: این فیلم در مجموع سیزده دقیقه است. قصه فیلم در غزه می‌گذرد. دانش‌آموزی در روزهای آتش‌بس مامور می‌شود با وسایلی که در اطرافش دارد خانه رویاهایش را بسازد و به مدرسه بیاورد. در مسیر مدرسه اتفاقاتی برایش رخ می‌دهد.

صالحی درباره انگیزه ساخت اثر توضیح داد: من دغدغه و علاقه‌ام کار برای کودکان است اما نمی‌خواستم صرفا رنج و ویرانی را نشان دهم، هدفم انتقال امید بود. برای همین سراغ فیلمنامه‌ای از کوثر امیدی رفتم. قصه‌ای که از دل یک روایت دراماتیک، آینده‌ای روشن را نوید می‌دهد.

این کارگردان درخصوص شرایط تولید فیلم عنوان کرد: شرایط تولید چندان آسان نبوده. بخش‌هایی از فیلم در سوریه و بخشی هم در ایران فیلمبرداری شد. مجموعا پنج روز زمان برد و هم‌زمان با فیلمبرداری، تغییرات سیاسی در سوریه و سپس جنگ دوازده روزه در منطقه، کار را به‌شدت دشوار کرد.

وی ادامه داد: در این فیلم بازیگر سوری–مصری «رینا آزم» نقش مادر را برعهده دارد که برای حضور در پروژه از قطر به ایران آمد. این همکاری نقطه قوتی است که بعدی بین‌المللی به اثر بخشیده است.

صالحی با اشاره به تجربه‌های پیشین خود در مستندسازی در سوریه بیان کرد: کار در دل جنگ به من آموخت چگونه امید پس از ویرانی را ببینم و همان نگاه را وارد روایت داستانی کردم. سعی داشتم با استفاده از تجربه مستندسازی، فیلم را به رئالیسم نزدیک کنم؛ از طراحی لوکیشن و لباس گرفته تا توجه به لهجه‌ها و جزئیات، همه و همه را در نظر گرفتم.

این کارگردان جشنواره فیلم کودک را فرصتی ارزشمند برای شناسایی استعدادهای جوان دانست و تاکید کرد: باید همان‌طور که در دنیا کارگردانان بزرگی مثل ایناریتو در دوران فیلم کوتاه حمایت شدند، ما هم بستر چنین حمایت‌هایی را فراهم کنیم.

صالحی در پایان گفت: امیدوارم در بیتورا توانسته باشم تجربه مستندسازی را به شکل داستانی بازآفرینی کنم و پیام امید را به مخاطبان، به‌ویژه کودکان برسانم.