نازنین ابراهیمی | دانشجوی دکتری داروسازی

داستان یک پسر ارزشی از یکی از روستاهای توابع استان کرمان که به حاج قاسم سلیمانی هم گره خورده است. در پسرم رسول ما بازهم شاهد یک پدر زمین‌گیر و پسر نوجوانی هستیم که مسئولیت پدر خود را قبول کرده است. در اکثر فیلم‌های امسال جشنواره نوجوانانی به تصویر کشیده شده‌اند که در سنین کم مجبور به پذیرش مسئولیت‌هایی سنگین‌تر از سن و سال خودشان هستند و درکنار انجام این مسئولیت‌ها بالاجبار بسیاری از هیجانات مربوط به سن خود را کنار گذاشته‌اند. رسول به عنوان یک پسر ارزشی که به علت دیداری که با حاج قاسم سلیمانی داشته حالا می‌خواهد خود را به مراسم تشییع حاج قاسم برساند ولی ابتدا باید بتواند از مسئولیت‌هایی که دارد فراغت پیدا کند.

استفاده از بافت بومی و به تصویر کشیدن برخی از جزییات فرهنگی مردم کرمان شاید از معدود نکات مثبت فیلم باشد که باعث ارتباط مخاطب با فیلم می‌شود. در کنار داستان اصلی در صحنه‌های مختلفی بازگویی خاطراتی از حاج قاسم توسط شخصیت‌های فرعی فیلم را می‌بینیم که فیلمنامه را از مسیر اصلی خود دور می‌کند. دیالوگ‌هایی ضعیف در کنار بازی‌های خام از نکات منفی است که می‌تواند مخاطب را از فیلم دلزده کند. به طور کلی بهتر است بگوییم این فیلم آنطور که باید نتوانسته است رسالت خود را انجام دهد.