زهرا شفیعی‌پور فرد | کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنائی
آن آشنایی کودک و نوجوان با طبیعت، مهم‌ترین نکته‌ی فیلم است. آشتی آنها با طبیعتی که به لطف تکنولوژی، علم و صنعت، از کودکان و نوجوانان محروم شده است و شرایط بیماری کرونا نیز آن را دوچندان کرده است. میان صخره‌ها این توانایی را دارد که احساس کنجکاوی و اکتشاف در طبیعت را در مخاطب کودک و نوجوان خود تحریک کند. نکته‌ی مثبت دیگری که در فیلم دیده می‌شود (علاوه بر طبیعتی که به مخاطبش ارائه می‌کند)، شیوه‌ی تعامل مثبت بین خواهر و برادر است، قدرت کلماتی که افراد در تعامل با یکدیگر به کار می‌برند و اثرگذاری آن در این تعاملات، وجه مهمی از داستان است.
اگر مخاطب فیلم را کودک و نوجوان در نظر بگیریم که از نظر نویسنده چنین امری کمی محال به نظر می‌رسد، قدرت حل مسئله در بحران به خوبی بازنمایی شده است، امری که در شرایط سخت و حتی در شرایطی که بین دو مسیر باید انتخابی صورت گیرد، مهارت بسیار مهم و جدی می‌باشد و لازم است در تمام کودکان و نوجوانان تقویت شود. مواجهه با ترس‌ها و قدرت رو به رو شدن با آن، توانایی شکست خوردن و ناامید نشدن و دوباره تلاش کردن، مهارت مهم دیگری است که فیلم تلاش دارد در طول فیلم به مخاطب منتقل کند.
تلاش و پیگیری مصرانه، عدم نشان دادن تبعیض‌های جنسیتی و تاکید بر توانمندی‌های دختران، از ابعاد مثبت این فیلم محسوب می‌شود. نقد اصلی و جدی که به فیلم در میان صخره‌ها وارد است، ریتم بسیار کند داستان و کسل کننده‌ی آن است. به علاوه فیلم با گویش خاص خود اکران می‌شود و به احتمال زیاد مخاطب کودک و نوجوان قادر نخواهد بود دیالوگ‌های بین نقش‌ها را دنبال کند. دو نکته اخیر می‌تواند تمام ابعاد فیلم را تحت تاثیر خود قرار دهد و نکات مثبتی که قرار است داستان به مخاطب خود منتقل کند را خدشه‌دار سازد.
