کار کودک به نسبت گذشته‌های دور و نزدیک، از کمیت کمتری برخوردار است و این اتفاق چندان شامل حال حضور داشتن یا نداشتن سلبریتی‌ها نمی‌شود. فضای سینمای امروز ما در کل به نسبت زیادی دستخوش تغییراتی شده است. متاسفانه طی این سال‌ها، وجه مادی سینما و فیلم‌ها بیشتر مورد توجه تهیه‌کننده‌ها قرار گرفته است. موضوعی که خود سبب شده تا کم‌تر تهیه‌کننده‌ای به سمت کار کودک معطوف شود. علت آن هم در این است که آثار مرتبط با حوزه کودک و نوجوان با توجه به شکل اکران و مشکلات دیگری که در پروسه تولید این‌گونه آثار رقم می‌خورد، عمدتا در گیشه موفق نخواهند بود و به همین دلیل، طبیعی است که کسی به دنبال آن نمی‌رود یا دست‌کم کم‌تر حضور پیدا کند. حامیان دولتی هم که وجوه فرهنگی سینما برای آنان اهمیت دارد، در کنار این مهم در این سال‌ها بیشتر تلاش می‌کنند که پشت فیلم‌هایی باشند که بتوانند با هزینه‌های آن‌ها که این روزها هم همه می‌دانیم کم نیست، بایستند.
با همه حضورم در کارهای جدی و کمدی باید بگویم، شخصا خیلی به کار کودک علاقه دارم و طی سالیان گذشته، در کارهای تلویزیونی بسیاری به کار کودک مشغول بودم، اما باید اعتراف کنم که طی این سال‌ها، پیشنهاد کار کودک چندانی نداشتم. البته سال گذشته در یک فیلم کودک به کارگردانی آقای «علی براتی» بازی کردم که نمی‌دانم آیا در جشنواره کودک امسال حضور دارد یا خیر.
خالی از لطف نیست که اشاره‌ای هم به خود جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان و نقش آن در ارتقای سینمای کودک داشته باشم. خوشبختانه باید بگویم جشنواره کودک و نوجوان که به میزبانی شهر تاریخی و دیدنی اصفهان برگزار می‌شود، طی تمامی این سال‌ها دچار معضلات جشنواره‌های دیگر نشده است و همچنان اعتبار و هویتش بر اساس توجه و حمایت از سینمای کودک تعریف می‌شود. جشنواره‌ای که با انتخاب آدم‌های درست، به آنان انگیزه و اعتبار می‌دهد. این چیزی است که متاسفانه در جشنواره‌های سینمایی دیگر کم‌تر شاهد آن هستیم یا بعضا اصلا نمی‌بینیم. اغلب آن‌ها اعتبار چندانی ندارند و با توجه بی‌مورد به سلبریتی‌های عرصه بازی و کارگردانی و . . . تلاش می‌کنند با تبلیغات به جشنواره‌شان اعتبار دهند؛ حتی شده با اعطای جوایز متعدد در یک رشته سعی می‌کنند برای خود اعتباری دست و پا کنند. در مجموع درباره جشنواره‌هایی با این هزینه‌های هنگفت معتقدم که یک دِه آباد، بهتر از صد تا دِه خراب است. ای کاش جشنواره‌های ما به همان جشنواره‌های اصیل مانند کودک محدود می‌شدند. به اعتقاد من جشنواره فجر، جشن منتقدان، جشنواره فیلم کوتاه و . . . در کنار جشنواره فیلم کودک می‌توانند آئینه‌ای تمام‌نما برای دیگر جشنواره‌های سینمایی کشورمان باشند.
