آخرین کارگاه سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در بخش بین‌الملل با عنوان «طراحی کارگردانی فیلم‌های کودک و نوجوان» با حضور مدرسی از کشور آلمان برگزار شد.

به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، او در ابتدا از اینکه خود چگونه فیلمساز شد، گفت: من با فیلم‌های جریان اصلی و بدنه هالیوودی بزرگ شدم و تشنه دیدن فیلم بودم. البته سلیقه‌ام در طول زمان تغییر کرده است اما همیشه عاشق فیلم‌های جریان اصلی سینما بوده‌ام و «تایتانیک» را زمانی که ۱۵ سالم بود تماشا کردم و انگیزه من برای ساخت فیلم خودم شد. حالا که بزرگ شده‌ام، دیگر دوست ندارم «تایتانیک» نگاه کنم یا بسازم… در واقع به نظر من امروز بازی‌های خوب و متن خوب عناصر الزامی فیلم خوب هستند و در وهله اول که شما تولید بزرگی ندارید، بازیگری و متن تعیین کننده هستند.

او ادامه داد: شما همیشه دنبال صداقت مقابل دوربین هستید اما به خاطر حضور فیلمبردار، صدابردار و دیگر عوامل پشت صحنه و بازیگر همیشه حضور تصنع را احساس می‌کنند، پس باید همه تلاشت را برای ظهور صداقت انجام بدهی البته این مسائل بیشتر برای فیلم بلند صدق می‌کند. اولین مرحله فیلم انتخاب بازیگر است و  کلیشه‌ای  که در مورد انتخاب بازیگر وجود دارد، این است که اگر انتخابت اشتباه باشد تمام زمانت به هدر می‌رود. کسانی که بیشتر از بقیه دوست دارند با من کار کنند و نسبت به کار من و صحنه من در مقایسه با بقیه حس و حال بیشتری دارند، می‌دانند که من نسبت به همه چیز سخت‌گیر هستم و فکر می‌کنم این همان راه خوبی است که باید در زمان ساخت فیلم طی کنم. من برای انتخاب هر کدام از بازیگری دلیلی دارم و بازیگری که برای فیلم انتخاب می‌شود، دوست من می‌شود.

این مدرس آلمانی توضیح داد: من احترام زیادی برای کارگردانانی که از نابازیگران اجرای فوق‌العاده‌ای می‌گیرند، قائل هستم اما خودم وقتی که با حرفه‌ای‌ها کار می‌کنم، احساس اعتماد به نفس بیشتری دارم. کار جلوی دوربین سخت است و من ترجیح می‌دهم از بازیگرانِ حرفه‌ای استفاده کنم.

او عنوان کرد: فیلم‌های اول من بسیار شخصی و راجع به انسان‌های اطراف من بودند. آنها شخصیت‌پردازی خاصی نداشتند و چندان هم تخیلی نبودند و شخصیت‌های ادغامی متفاوتی نداشتند اما من جهان فیلم را  خوب می‌شناختم و این فیلم را معتبر و موثق می‌کرد. الان هم اگر با فیلمی در سینمای جریان اصلی با بودجه زیاد مواجه شوم، می‌توانم با استفاده از فیلم‌های اول خودم به درون شخصیت‌های کلیشه‌ای روح انسانیت و زنده‌بودن بدمم. در مورد سریال تلویزیونی هم می‌توانم بگویم که خیلی وقت‌ها شخصیت‌ها ربات‌گونه می‌شوند اما من به شخصه توانایی‌هایی را به وسیله ساختن و تجربه کردن به دست آورده‌ام که می‌توانم این کاراکترهای روباتیک را تبدیل به انسان کنم.

این سینماگر آلمانی از جایگاه دیالوگ در سینما گفت: وقتی صحبت در لحظه به خود بازیگر واگذار می‌شود، به راحتی می‌توان دیالوگ‌های اضافی را قصابی کرد. مثلا در رابطه زوجی که سه سال از ازدواجشان می‌گذرد و شما نیاز دارید این را نشان دهید، نیازی به حرف زدن نیست و می‌شود این را با یک خنده و نگاه به موقع نشان داد. وظیفه من این است که جریانی منطقی میان رفتارهای کاراکترها از خودم نشان بدهم و کاراکتر را بیشتر به یک انسان سه‌بعدی تبدیل کنم.

او عنوان کرد: نمی‌خواهم خودم را تکرار کنم پس باید خودم را ارتقاء بدهم و به چیزهای جدید برسم و باید به عنوان فیلمساز خودم را به چالش بکشم.