بهترین کارگردان سی‌وچهارمین جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان تاکید کرد که اگر این جشنواره برگزار نشود، ژانر کودک و نوجوان نیز از سینمای ایران حذف و نابود می‌شود.
حسین ریگی مستندساز و کارگردان فیلم سینمایی «لیپار» که سال گذشته و در سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان برنده بهترین کارگردانی و بهترین دستاورد هنری شد، در گفت‌وگو با سوره سینما درباره این جشنواره و جایگاه آن گفت: در سال‌های اخیر همیشه صحبت از این بوده است که جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان تعطیل شود یا نشود، ضرورت دارد یا ندارد؛ پاسخ من به این پرسش‌ها این است که برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان به‌شدت ضرورت دارد، چراکه متاسفانه ژانر کودک و نوجوان در سینمای ایران، ژانری جدی برای فیلمسازان، تهیه‌کنندگان و سینماداران نیست و برگزار نشدن جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان باعث لطمه زدن به آن می‌شود. فضایی همچون جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان وجود دارد تا فیلمهای ساخته‌شده در این ژانر دیده شوند، پس نباید برای تعطیل شدن آن تلاش کرد.
او ادامه داد: در رویدادهای معتبری مثل اسکار، کن، ونیز و… فیلمی که درباره کودکان و در ژانر کودک و نوجوان ساخته شده است، دیده می‌شود و حتی جایزه می‌گیرد، اما در سینمای ما این اتفاق رخ نمی‌دهد. اگر قرار است برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان را کم‌اهمیت جلوه دهیم پس باید فیلمهای کودک و نوجوان را همچون دیگر آثار تولید شده در ژانرهای دیگر، مهم بشماریم و در جشنواره فیلم فجر نیز به نمایش درآوریم، در غیر این‌صورت برای اینگونه آثار حتما جشنواره‌ای جداگانه لازم است. اگر جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان برگزار نشود، ژانر کودک و نوجوان نیز از سینمای ایران حذف و نابود می‌شود.
کارگردان «لیپار» درباره تاثیر جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان بر اکران آثار کودک و نوجوان در سینما تاکید کرد: در هر فصل اکران باید یک فیلم کودک و نوجوان به نمایش درآید، معمولا اینگونه آثار در جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان دیده شده، جایزه دریافت کرده و مورد توجه مردم و هنرمندان قرار گرفته است، پس شورای صنفی نمایش برای انتخاب اثر مورد نظر راحت‌تر تصمیم می‌گیرد، اما اگر جشنواره وجود نداشته باشد، چگونه می‌خواهیم این فیلم‌ها را معرفی کنیم. در شرایط فعلی برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان یک ضرورت است، مگر اینکه به ساختاری برسیم که جشنواره فیلم فجر و دیگر رویدادهای ایرانی، این ژانر را جدی بگیرند.
این فیلمساز در پاسخ به این پرسش که چرا در ایران ساخت فیلم در ژانر کودک و نوجوان کم‌اهمیت شده است، عنوان کرد: نگاه سیاستگذاران به سینمای کودک و نوجوان تغییر کرده است؛ در گذشته، به‌خصوص در دهه ۷۰، معتقد بودند که ژانر کودک و نوجوان می‌تواند آینده یک مملکت را بسازد یعنی وقتی سینمایی داشته باشیم که کودک و نوجوانان را به دیدن فیلم تشویق و بخشی از تجربه زیستی در جامعه را به آن‌ها منتقل می‌کند، پس آینده درخشانی در انتظار جامعه خواهد بود، اما رفته‌رفته این باور در ایران از میان رفت، سینمای کودک از دوره طلایی خود فاصله گرفت و به سمت ساخت فیلم اجتماعی رفت چراکه ما در حال تبدیل شدن به یک کشور مدرک‌گرا هستیم، یعنی کشوری که داشتن مدرک دانشگاهی برای افراد جامعه را الزامی می‌داند تا به درآمدی دست یابند. در این شرایط است که سینما جایگاه خود را از دست می‌دهد. ما می‌خواهیم با کیفیت دنیا پیش برویم اما نمی‌توانیم، پس تهیه‌کننده به جای ساخت فیلم کودک و نوجوان که آینده گیشه آن نامعلوم است، به سمت ساخت فیلم اجتماعی می‌رود.
او در پایان درباره برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان در اصفهان تصریح کرد: جشنواره‌های مختلفی مثل کن، زوریخ و… در دنیا داریم که در حین برگزاری‌شان شهردار و مسئولان شهری، تمام انرژی خود را برای هرچه بهتر برگزار شدن آن می‌گذارند، اما در ایران وقتی می‌خواهیم رویدادی را در هر شهری برگزار کنیم، آورده‌ای را از آن انتظار دارند. اگر قرار است جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان در هر شهری برگزار شود، باید شورای شهر، شهردار و فرماندار، تمام قد در کنار آن بایستند. حس می‌کنم چون این جشنواره به‌عنوان جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان شناخته می‌شود، مسئولان شهری برای مخاطبان اصلی آن که بچه‌ها هستند، اهمیتی قائل نمی‌شوند. اگر قرار است جشنواره اینگونه برگزار شود، پس تهران شهر بهتری برای برگزاری آن است.
