عضو هیات‌انتخاب بخش ایده هفتمین المپیاد فیلم‌سازی می‌گوید رعایت رسم‌الخط استاندارد در آثار بخش ایده، نشان‌دهنده وجود نسلی آگاه در نویسندگان ایران است.
علی شاه محمدی عضو هیئت‌انتخاب بخش ایده هفتمین المپیاد فیلم‌سازی نوجوانان ایران در گفت‌وگو با پانا با اشاره به رعایت رسم‌الخط استاندارد در آثار ارسالی در بخش ایده اظهار کرد: «آثار ارسالی به دبیرخانه از لحاظ کمیت قابل توجه بوده و آمار خوبی برای نوجوانان آینده‌ساز سینمای ایران به شمار می‌رود و یکی از نکات جالب توجه این است که رسم‌الخط آثار کاملا استاندارد بوده و نشان‌دهنده آموزش یا مطالعه کافی نوجوانان شرکت‌کننده است.»
وی ادامه داد: «یکی از نقاط ضعف نویسندگان سینمای ایران، این است که نمی‌توانند منظور خود را با زبان معیار و استاندارد فارسی بیان کنند و رعایت این موضوع توسط نوجوانان امیدوارکننده است که نسل بعدی فیلمنامه‌نویسی سینمای ایران حداقل توانایی انتقال منظور خود را دارد.»
عضو هیات انتخاب بخش ایده هفتمین المپیاد فیلم‌سازی نوجوانان با اشاره به اینکه آثار در بخش‌های فیلمنامه کوتاه، طرح فیلمنامه، سرگذشت و اتفاقات ارسال شده‌اند، عنوان کرد: «در بخشی از آثار ارسالی، خاطرات روزانه و اتفاقات بیان شده بود که برای این رده سنی عدم تشخیص تفاوت بین طرح داستانی، روایت سینمایی و داستان عادی است. به طور کلی جای امیدواری است که نسلی آگاه به نوشتن داریم.»
وی ادامه داد: «در نهایت پس از اتمام جلسه هیئت انتخاب به آینده نویسندگان سینمای ایران امیدوار بودیم و حال خیلی خوبی داشتیم. با وجود اینکه بچه‌ها آموزش آکادمیک ندیده بودند اما مستعد و امیدبخش بودند.»
شاه محمدی با اشاره به شاخصه‌ها در طرح‌های ارسال شده بیان کرد: «بیش از ۹۰درصد طرح‌ها، امیدوارانه و روحیه امید در طرح بچه‌ها به خوبی مشهود و خوشال کننده بود. البته اگر بعد از این، بچه‌ها در اثر جامعه، روزنامه، رسانه، فضای مجازی و خانواده‌ها تلخ‌اندیش نشوند.»
وی اضافه کرد: «نکته مهم دیگر تخیل بچه‌ها بود، بسیاری از طرح‌ها در منطق رئال نمی‌گنجید اما به لحاظ داستان‌پردازی خیلی کارهای خوبی بوده و نشان می‌داد که بچه‌ها خود را محدود نکرده و از تخیل بهره گرفته بودند.»
عضو هیئت انتخاب بخش ایده هفتمین المپیاد فیلم‌سازی با اشاره به آموزش‌های لازم برای نوجوانان علاقه‌مند به نویسندگی در این المپیاد گفت: «به طور قطع همه بچه‌ها باید تحت آموزش‌های تکنیکال قرار بگیرند. باید بدرستی بدانند شخصیت اصلی چیست، طرح داستان، فیلمنامه داستانی و طرح مستند چطور نوشته می‌شود اما تکنیک را در هر سنی می‌توان به بچه‌ها یاد داد و مهم‌ترین رسالت المپیاد این است که از سن طلایی آنها برای آموزش نوع نگاه به زندگی استفاده کند.»
وی افزود: «من در سن ۳۴ سالگی در اروپا هنگامی که در رشته کارگردانی تحصیل می‌کردم، واحدهای زیادی درباره نوع و چگونگی نگاه به جهان اطراف، گذشته، حال و آینده گذراندم. اگر این آموزه‌ها اکنون به بچه‌ها منتقل شود، انرژی آنان هدر نرفته و نگاه تازه، انرژی مثبت و خلاقیت آنها به سمت نگاه درست و خلاقانه به جهان اطراف هدایت می‌شود.»
شاه محمدی با تاکید بر مشهود بودن احترام به والدین و به‌طور خاص پدر و امیدواری به جهان بهتر در طرح‌ها تصریح کرد: «بچه‌ها در متن خود نگاهی احترام‌آمیز به والدین و پدر داشته و رابطه کاراکتر اصلی با آنها خیلی خوب تصویر شده بود. همچنین در پایان بعضی متن‌ها به این اشاره شده بود که انجام یک کار باعث شده تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد و این نگاه یک نوجوان واقعا قابل تحسین و تقدیر است.»
وی در پایان سخنان خود تصریح کرد: «پرداخت به چنین مفاهیمی ارزشمند است و با آموزش نگاه صحیح به جامعه، افراد و خانواده به بچه‌ها، نتیجه مثبتی از آن حاصل می‌شود و این رسالت المپیاد فیلم‌سازی نوجوانان است.»
