زهره طهماسبی – فارغ التحصیل کارشناسی هنرهای تجسمی (نقاشی)

فیلم با اقدام شیطنت آمیز چند کودک که بدون اجازه پروفسور اندیش وارد سفینه‌ی ساخت دست او شدند و سفینه را به سمت فضا به حرکت درآورند شروع می‌شود. فیلمی فانتزی که در بعضی از کادربندی ها شاهد جلوه‌های بصری خوبی هستیم؛ همینطور  استفاده از ترکیباتِ به جای  رنگ در گریم و لباس شخصیت‌ها از دیگر ویژگی‌های آن است،. در جایی از فیلم شاهد موسیقی و ترانه‌هایی هستیم که در قالب شعرهایی خاطره انگیز برای بزرگسالان با تغییراتی در ادای کلمات و هجاها برای کودکان و نوجوانان ساخته شده که این در برقرار کردن ارتباط با مخاطب بزرگسال و کودک مفید بوده اما سوالی که پیش می‌آید این است که آیا بهتر نبود از اشعار متناسب با کودکان و نوجوانان برای برقرار کردن ارتباط مفیدتر استفاده کرد تا برای کودکان جنبه ی آموزشی بیشتری داشته باشد؟ در گریم و نوع و رنگ‌بندی پوشش شخصیت‌هایی که در کهکشانی دیگر زندگی می‌کردند شاهد ایده‌های جذابی برای کودکان هستیم. در بخش‌های دیگر فیلم ما شاهد نماد‌هایی از جمله برخورد خیر و شر هستیم که  برخورد دو شخصیت پسر داستان بعد از گم شدن شخصیت اصلی (هامون) یادآور نمادین این موضوع است وهمین‌طور شخصیت توکا دختری که به عنوان راهبر برای دیگر افراد داخل سفینه است. در پایان بندی فیلم تماشاگر برای دیدن دومین قسمت از این فیلم دعوت می‌شود تا سرنوشت شخصیت امید و شیمبا برای او مشخص شود. کارگردان نیز در نشست خبری فیلم تاکید بر این موضوع کرد که قسمت دوم قوی‌تر و بهتر از تورنادو خواهد بود.