تحلیلی بر فیلم بازیوو؛

واقعیت دنیای سورئال

زهره طهماسبی – فارغ التحصیل کارشناسی هنرهای تجسمی (نقاشی)

 

‌فیلم با محوریت بازی‌های رایانه‌ای و تکنولوژی‌هایی که امروزه دنیای کودکان ما را ساخته آغاز شد که ورود فردی از دنیای بازی‌ها به زندگی واقعی “ژوبین”، قهرمان داستان برای نجات دادن دوستانش که توسط غول مرحله‌ی آخر بازی به نام “سیلوس” از دنیای واقعی ربوده شده بودند حوادث اصلی داستان را رقم زد. فیلمی فانتزی که فضاهای سورئِال جالبی را در ترکیب با زندگی رئال شخصیت‌ها و قرار دادن آن‌ها در محیطی فراتر از واقعیت و دنیای بازی به تصویر می‌کشید. مخاطب فیلم با قرار گرفتن در محور اصلی داستان با شخصیت‌های داستان همذات پنداری می‌کند که این حس نه تنها در مخاطب کودک و نوجوان بلکه در مخاطب بزرگسال نیز ایجاد شد. علاوه بر آن دسته‌ی بازی‌ای که سرنوشت شخصیت‌های داستان در مواجه با غول بازی حول آن می‌چرخید یادآورنده‌ی حسی نوستالژیک برای مخاطبین بزرگسال بود. فیلمی که در چهارچوب مشخص مخاطب را با ریتمی منظم تا پایان داستان همراه می‌کند که این به تأثیر گذاری و جذب بیشتر تماشاگر به فیلم کمک مضاعفی می‌کند. همینطور در لایه‌ی زیرین فیلم شاهد وابستگی شدید کودکان امروز به دنیای تکنولوژی و دور شدن از کانون خانواده هستیم تا جایی که در قسمتی از فیلم می‌بینیم که شخصیت “آرشا” در مواجه با پدر خود در بازی ناچارا مجبور به مبارزه‌ی با او می‌شود که این می‌تواند از نظر روانشناسی، تأثیر تکنولوژی بر زندگی کودکان را مورد بحث قرار دهد. تلاش برای رسیدن به هدف نهایی و همکاری شخصیت‌ها باهمدیگر و همبستگی خانواده برای نابود کردن سیلوس و نجات دادن بچه‌های ربوده شده و رسیدن به این موفقیت اهمیت بالای کار گروهی را در میان کودکان و بزرگسالان به تصویر می‌کشد. قرار گرفتن تونالیته‌های رنگی متناسب در کنار هم برای نشان دادن شخصیت‌های مثبت و منفی داستان از دیگر ویژگی‌های این فیلم است؛ همینطور موسیقی و شعر متناسب با سینمای کودک و نوجوان را در این فیلم شاهد هستیم. فیلمی که از آغاز ارتباط جدیدی را با مخاطبین خود در فضایی استاندارد برقرار کرد و تا پایان فیلم که با بسته شدن موضوع همراه بود رضایت مخاطب را دو چندان کرد.