«رسول صدرعاملی» عضوشورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، با تأکید بر لزوم توجه بیشتر به سینمای نوجوان در ایران گفت: جشنواره فیلم کودک بهترین سکوی پرتاب برای دیده شدن است.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، «رسول صدرعاملی» عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، گفت: «مهم‌ترین اتفاقی که می‌تواند در این دوره تاریخی عجیب بیافتد، آنلاین برگزار کردن جشنواره است. چند سالی است که این سینما به شدت مهجور شده است و وجه گیشه‌ای و اقتصادی سینما بر همه چیز غلبه کرده است. ما یادمان رفته که سینمای کودک در دهه ۶۰ و ۷۰ با انبوه فیلم‌هایی که سینمای ما را جهانی کرد، سرشار از افتخار، انسانیت و مهربانی‌هایی است که در این روزها غبطه‌برانگیز شده است. تمام این ویژگی‌ها با پر رنگ شدن وجه اقتصادی به دلیل تنها بودن تهیه‌کننده و نبود امنیت برای سینماگر به سمت گیشه رفت و سینمای کودک مهجور ماند. به همین خاطر باید از تمام کسانی که این جشنواره را برگزار کرده‌اند، تشکر کرد.
کارگردان «دختری با کفش‌های کتانی» با اشاره به اینکه دراماتیک‌ترین نوع سینما در جهان، سینمای نوجوان بوده است، توضیح داد: تمام موفقیت‌هاو یا شکست‌های آدم‌ها در این دوره اتفاق می‌افتد. در نوجوانی شخصیت یک فرد شکل می‌گیرد و رویاپردازی و خیال‌پردازی در نوجوانی رقم می‌خورد. در واقع جامعه با یک نوجوان شکست خورده به جایی نمی‌رسد.
او ادامه داد: نوجوان در سینمای ما فراموش شده است. این نوع سینما، مهم، حساس و تاثیرگذار است، اما متولی در این باب نداریم و یا اگر متولی وجود دارد، توان کار ندارد. همیشه یکی از آرزوهایم این بوده است که این جشنواره کودک ونوجوان از هم تفکیک داده شود. یعنی یک جشنواره کودک پر از شادی، نشاط و شادمانی و یک جشنواره نوجوان پرسش‌گر و تخیل‌برانگیز داشته باشیم، چون در این رویداد این دو باهم هستند، سینمای نوجوان همواره زیر سایه سینمای کودک رفته است.
کارگردان «دیشب باباتو دیدم آیدا» در ادامه با تأکید بر اینکه فیلم باید برای مخاطب ساخته شود، بیان کرد: فیلم باید به تعریف «سینما» نزدیک باشد تا به جذابیت برسد و اگر جذاب باشد دیده می‌شود. اگر با توجه به دنیای پر شور و تخیل‌آمیز نوجوانان اثری ساخته شود، در تمام جهان برایش صف می‌کشند. ارتباط تماشاگر با فیلمساز ارتباط مهمی است و جشنواره بهترین سکوی پرتاب برای دیده شدن است. در این رویداد نقدها وتحلیل‌ها، نقطه شروع آسیب‌شناسی هستند.
این کارگردان با اشاره به این که باید در سینما رو به تجربه‌های تازه آورد، اظهار داشت: مدیران در این سال‌ها آنقدر که کمال‌گر بودند همه چیز را به ضد کمال تبدیل کردند. آنها یادشان رفت که سینما بر پایه تجربه شکل می‌گیرد. در واقع هر هنرمند و فیلمسازی حق اشتباه دارد چون سینما عرصه آزمون و خطاست و جشنواره، بهترین نقطه برای این تقابل‌هاست.
کارگردان فیلم «سال دوم دانشکده من» ادامه داد: یک مسیر تازه در این برهه عجیب تاریخی که با تمام دوران تاریخ متفاوت است، باعث شده تا دریچه جدیدی ایجاد شود. برگزاری آنلاین جشنواره خلاقیتی می‌خواهد و حتما اشکلاتی را در پی خواهد داشت، اما مطمئنم که این نوع برگزاری آنلاین جشنواره در دوران بعد از کرونا ادامه خواهد داشت به خاطر اینکه حتما مخاطب جهانی خواهد داشت. تنها نکته مهم، حفظ و نگهداری از فیلم‌هاست که باید برایش تمهیداتی اندیشید.
