کارگاه آموزشی «معرفی و شناخت عناصر فیلمنامه در سینمای کودک» در بخش بین‌الملل به صورت برخط برگزار شد.

به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، در این کارگاه فدریکا یاکوبللی، استاد فیلمنامه‌نویسی از ایتالیا گفت: امروز در مورد سینما صحبت خواهم کرد، اما این کار را با نگاهی گسترده و عرضی، اگرچه لزوماً محدود به دانش و تجربه و همچنین جغرافیای کوچک غربی‌ام است، انجام خواهم داد. هرازگاهی با پارادوکس‌ها پیش می‌روم، زیرا اعتقاد من این است که می‌توانیم در مورد همه چیز با بچه‌های کوچک صحبت کنیم، همه چیز را بگوییم، به شرط آنکه که به حساسیت، احساسات و هویت آنها احترام بگذاریم. خوشبختانه آنها هنوز نرم‌تر و سیال‌ترند اما از برخی جنبه‌ها نیز شکننده‌ترند.

این کارگردان با اشاره به فیلم و رمان‌هایی که در زمان بچگی او را تحت تاثیر قرارداده بودند گفت: یک پارادوکس که بین هشت تا یازده سالگی من، در قلب کودکی آگاهانه‌ام رخ داد، فیلم و رمان مورد علاقه من بود، که هیچ کدام از آنها نه در دسته آثار کودک و نوجوان دسته بندی می‌شدند و نه حتی مربوط به دوره من بودند؛ فیلم مورد علاقه من «بر باد رفته» از ویکتور فلمینگ، از ایالات متحده در ۱۹۳۹ بود، و رمان مورد علاقه من «بینوایان» نوشته ویکتور هوگو ، از فرانسه در ۱۸۶۲ بود.

او ادامه داد: در «بر باد رفته» من بیش از همه شخصیت ها را خیلی دوست داشتم. «بینوایان» نیز بیش از ۱۵۰۰ صفحه داشت که در دو جلد بود و من آن را از کتابخانه پدر و مادرم دزدیده بودم.

یاکوبِلی با اشاره به عناصر مهم فیلم کودک و نوجوان تصریح کرد: به نظر من این عنصر اساسی نوشتن فیلمی است که برای مخاطبان کودک و نوجوان مناسب باشد. ضروری است تا کودک یا بیننده نوجوان قبل از هر چیز بتواند خودش را شناسایی کند و بنابراین با مشارکت بیشتر و ذهنی آماده تر وارد داستان شود. این مسئله ضروری است زیرا شناسایی کردن اینجا احساسی است و بنابراین نیازی به ماجراجویی و جسارت برای جلب توجه بیننده کوچک نیست. آنچه مهم است این است که کودک بتواند با پروتاگونیست داستان یک کشف، یک چالش، یک رابطه، یک پیوند، یک رشد و یا یک احساس را تجربه و زندگی کند.

او ادامه داد: سینمایی که به خوبی کودکان را روایت می‌کند، یک سینمای خوب و در میان بهترین ‌های همیشگی است؛ و بنابراین نگاه به کودکان و در ادامه نگاه از جانب کودکان نگاهی ممتاز در ثبت زمانِ حال و ثبتِ زندگی که سینما محسوب می‌شود به شمار می‌آید و بنابراین هنوز سینما می‌تواند متعلق به کودکان باشد.

این کارگردان ادامه داد: موضوعی که در ذهن دارم دردناک است، بیان کردن آن برای کودکان دشوار است و بنابراین گفتن آنها برای مخاطب کودک بسیار دشوارتر است. این موضوعی است که اگر با شفافیت و درستی روایت شود، می‌تواند با ایده خاصی از «پیام در مورد خانواده» مرتبط با سینمای خاصی که برای کودکان در نظر گرفته شده باشد نیز مغایرت داشته باشد.

یاکوبِلی خاطر نشان کرد: صحبت از تئاتر، چگونگی ساختارهای نمایشی آن در برخی موارد به فیلمنامه نزدیک است، اما همچنین چگونگی ارتباط زبان آن با آموزش با جستجوی هویت شخصی خود و با گذر از بزرگسالی، سه فیلم بسیار مناسب برای کودکان به ذهن من می‌آیند. دو فیلم مربوط به جوانان و برای جوانان است، اما فیلم سوم را نمی‌توان به این ترتیب طبقه بندی کرد، اما از این نظر که چگونه بزرگ سالان را نشان می‌دهد، چگونه از طریق آنها و در مواجهه با آنها شرارت یک جامعه را به تصویر می‌کشد، و همچنین از این نظر که عبور از تئاتر به سینما است، فیلم جالبی است.

این کارگاه تخصصی آموزشی در پایان، با پرسش و پاسخ به صورت مجازی همراه بود.