معاون وزیر و رییس سازمان فناوری اطلاعات در یادداشتی به مناسبت آغاز جشنواره سی‌وسوم عنوان کرد: اگر ما به استقبال نوآوری‌ها نرویم، تنها مجوز حذف شدن خودمان را امضا کرده‌ایم.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، متن یادداشت «امیر ناظمی» معاون وزیر و رییس سازمان فناوری اطلاعات به مناسبت آغاز سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، با عنوان “از جشنواره دیروز، تا جشنواره آینده‌ساز” به شرح زیر است:
برای من که اهل اصفهان هستم، جشنواره فیلم کودکان و نوجوان معنایی فراتر از یک جشنواره معمولی است؛ برای من یعنی در سال‌های ابتدایی تا دبیرستان ایستادن در صف‌های خرید بلیط، نشستن پای نقدهای زاون قوکاسیان عزیز و غایب این سال‌ها، یعنی دیدن کارگردان‌ها خصوصا از نوع اصفهانی آن مانند کیومرث پوراحمد در روز اکران و حتی برای شخص من یعنی یک بار دستگیری در صف فروش بلیط به دلیل آن‌که در کنار همسرم ایستاده بودم، وقتی در دوره دانشگاه بودیم و قاعدتا مجوزی برای همراهی نبود!
پس وقتی ما اصفهانی‌ها در دهه ۶۰ و ۷۰ می‌گفتیم جشنواره، منظورمان جشنواره فیلم فجر نبود، منظورمان جشنواره فیلم کودک و نوجوان بود. بعدترها که مدتی این جشنواره از اصفهان رفته بود، انگار جامعه سینمادوست اصفهان بخشی از هویت‌اش را از دست داده بود.
٭ بازآفرینی یک جشنواره
تنها اصل بدون تغییر این جهان، اجبار و الزام به «پذیرش تغییر» است. به مانند تمامی محصولات یا خدمات، این رویدادها هم هستند که باید خودشان را با روزگار تغییر دهند تا حذف نشوند. تغییر پیدا نکردن یعنی حذف شدن از جهان هستی و البته هر تغییری هم به معنای ماندگاری نیست. در این دهه‌ها چه تغییری بالاتر از رشد فناوری اطلاعات و مجازی‌شدن! تغییری که نحوه زیست و فهم ما از جهان را دگرگون کرده است.
اگر ما به استقبال نوآوری‌ها نرویم، تنها مجوز حذف شدن خودمان را امضا کرده‌ایم. اما ما به دلایل بسیاری به راحتی حاضر به تغییر نیستیم و این تمایل‌مان به یک پا داشتن است که گاهی هزینه‌های تغییرمان را چند برابر می‌کند.
با آمدن کووید۱۹ اما فشار برای تغییر در تمامی حوزه‌ها از جمله هنر بیشتر شد؛ تا آنانی که از قطار فناوری جا مانده بودند؛ به اجبار تعقیب کرونا، سریع بر این قطار سوار شوند.
روزی که چند ماه پیش دوست عزیزم علیرضا تابش از جشنواره و دغدغه‌اش برای ماندن کرونا صحبت کرد، شاید فکر نمی‌کردیم که این بیماری یک‌پا بماند؛ آن‌قدر یک‌پا که ما را هم مجبور کند به تغییر. شاید روزهای اول این‌قدر خوش‌بینی نبود برای عملیاتی‌شدن ایده برگزاری مجازی جشنواره‌ای سینمایی.
عملیاتی‌شدن ایده جشنواره مجازی از مشکلات زیرساختی، مانند اتصال دفاتر با پهنای باند مناسب، شروع می‌شد تا همراهی پلتفرم‌های پخش فیلم، تا مشکلات مربوط به حقوق مالکیت فکری و ترس از سرقت.
در کنار همه این سختی‌ها، اما شاید تمرینی هم بود برای آینده، تا در آینده‌ای بدون کرونا، همچنان بخشی از فعالیت‌ها به صورت مجازی و با دامنه‌ای گسترده‌تر ادامه یابد.
٭ پل‌زدن میان صنعت و هنر
رویدادها مجبور به نوآوری و بازآفرینی خود هستند؛ اگر می‌خواهند باقی بمانند و در خاطره‌های جمعی ما و نسل‌های بعد از ما جایی داشته باشند. جشنواره امسال احتمالا در ذهن برخی از کودکان امروز و آینده‌سازان فردا، جایی خواهد داشت؛ برایشان خاطره‌هایی خواهد ساخت؛ مانند من که نام جشنواره برایم پیوند خورده است با خاطرات. حالا جشنواره فیلم کودک و نوجوان پیوند می‌خورد با هم‌زمانی و همراهی فیلم و فناوری. خاطرات نسل فردا شاید جایی باشد میان فناوری و فیلم؛ شاید فرصتی باشد برای آشتی این دوگانه صنعت و هنر. جشنواره فیلم مجازی فرصتی است برای پل زدن میان حوزه‌هایی که پیش‌تر اصرار داشته‌اند بر قهر بودن.
سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان از ۲۷ مهر تا ۲ آبان به شیوه مجازی و به دبیری علیرضا تابش برگزار می‌شود.
