یک کارگردان سینما معتقد است که تا امروز در سینمای ایران تصویر دقیقی از سیستان و بلوچستان ارائه نشده است و «لیپار» فیلمی رویاپردازانه با این رویکرد است.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، «حسین ریگی» کارگردان و نویسنده سینما درباره حضور فیلم «لیپار» در بخش مسابقه فیلم‌های بلند ایرانی این دوره جشنواره گفت: من سال‌ها در سیستان و بلوچستان کار فیلمسازی انجام دادم و در سال ۷۳ با انجمن سینمای جوان کارم را شروع کردم. دغدغه سال‌های سال من این بود که سینما یک وجه دیگری از این استان را نشان دهد چرا که این برای مردم شریف این استان همیشه باعث سوتفاهم و رنجش بوده است.
وی ادامه داد: من از وقتی وارد این سینما و فیلم کوتاه شدم حس کردم وظیفه‌ای به گردنم است برای اینکه بتوانم به درستی سیستان و بلوچستان را به تصویر بکشم. من فیلمسازی را در همان سال‌ها ادامه دادم و مستندسازی را هم همزمان دنبال کردم و با فیلم‌های داستانی کوتاه در جشنواره‌های مختلف شرکت داشتم و تا رسیدم به جایی که احساس کردم باید یک فیلم بلند داستانی را شروع کنم.
این کارگردان با بیان اینکه تصمیم گرفتم داستانی را درباره بخشی از زندگی خودم و همه نوجوانی که در این استان زندگی کردند، به تصویر بکشم، افزود: این قصه علاوه بر اینکه از دل جامعه و زندگی جاری در این استان بیرون آمده است، از وجود شخص من سرچشمه گرفته است.
وی همچنین اضافه کرد: داستان «لیپار» در ابتدا در حد یک ایده بود که من با مدیران بنیاد سینمایی فارابی مطرح کردم و خوشبختانه مورد استقبال قرار گرفت. آقایان شیخ‌الاسلامی، ایل بیگی و تابش هر سه این عزیزان از ایده من حمایت کردند و دنبال ساخت این اثر بودند. من حدودا ۳ سال دنبال ساخت این فیلم بودم و تنها جایی که از ما حمایت کرد بنیاد سینمایی فارابی و مجموعه استانداری سیستان و بلوچستان بود.
ریگی با اشاره به اینکه قصه «لیپار» یک داستان رویاپردازانه است، عنوان کرد: من فکر می‌کنم فیلم ما با شعار امسال جشنواره (سینما؛ سرزمین خیال) بسیار مطابقت دارد. به دلیل اینکه من در این فیلم رسالت خودم دانستم که رویا پردازی و خیال‌پردازی را به کودکان سرزمینم از جمله بچه‌های سیستان و بلوچستانی یاد بدهم. به حدی این بچه‌ها در این استان در محرومیت هستند که کمترین کار ما به عنوان فیلمساز و سینماگر یاد دادن همین رویاپردازی به آنها است.
او در پایان تصریح کرد: به خاطر دارم همیشه از سال‌های کودکی و نوجوانی وقتی اخبار جشنواره کودک و نوجوان منتشر می‌شد، آن را دوست داشتم و علاقه‌مند بودم که در این رویداد حاضر باشم و فیلم‌های این جشنواره را ببینم. فکر می‌کنم جشنواره کودک دیگر به مرجع و خاستگاه اصلی سینمای کودک در ایران بدل شده است و امیدوارم که بتواند رسالت خودش را به درستی انجام دهد.
