برگزاری «المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران» فرصتی بود تا نوجوان توانمندی خود را در فیلمنامه نویسی و ساخت فیلم کوتاه به محک بگذارند. چهارمین دوره از این المپیاد در شرایط کرونا برگزار شد و از نظر «مهین جواهریان» که یکی از منتورهای این دوره از المپیاد بود؛ برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان به شکل مجازی به نوجوانان کمک کرد تا از آن حالت یکنواختی و سستی ذهن، فکر و آینده بیرون بیایند.

مهین جواهریان را مادر انیمیشن ایران نامیده‌اند، زیرا همواره برای کودکان این سرزمین کار کرده است و برای آن‌ها با کمک خلاقیت و تخیلش، اشعار فولکلور این سرزمین را روایت کرده است. آثار او با کودک و نوجوان، میانسال و بزرگسال ارتباط برقرار کرده و همه از آثار او استقبال می‌کنند.

به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به نقل از خبرگزاری پانا، جواهریان که از منتورهای چهارمین دوره المپیاد فیلمسازی بود، با اشاره به جنبه‌های مثبت و منفی کرونا در زندگی نوجوانان، درباره تاثیر این بیماری بر روحیات آن‌ها گفت: دوره کرونا خیلی از مسائل را برای افراد، به‌خصوص نوجوانان سخت و دست نیافتنی کرده است؛ به نظر من برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان به شکل مجازی به نوجوانان کمک کرد تا از آن حالت یکنواختی و سستی ذهن، فکر و آینده بیرون بیایند.

او ادامه داد: به بخشی از نوجوانانی که در ارتباط با این المپیاد بودند و کار فرستادند کمک شد تا به اصطلاح از کمای فکری خارج و ذهن‌هایشان فعال شود. لذا به نظر من اگر از هر جهت نگاه کنیم برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان در این بحران کار مفیدی بوده است.
کارگردان فیلم «یکی بود یکی نبود»، درباره هدف از برگزاری این المپیاد در دوره کرونا گفت: می‌توان به عبارتی گفت که هدف از برگزاری، این بوده است که انگیزه نوجوانان به زندگی، آرزوها و آینده‌شان از بین نرود؛ زیرا اگر این انگیزه از بین برود آن‌ها به افسردگی دچار می‌شوند.
جواهریان درباره میزان خلاقیت و ایده‌پردازی نوجوانان در سال گذشته و نحوه ارتباط آن‌ها با جشنواره توضیح داد: به‌طور کلی بچه‌ها سوژه‌های خوبی داشتند و به شدت تلاش می‌کردند از ذهن، خلاقیت‌ها و استعدادهایشان استفاده کنند که این نکته مثبتی بود. من حدود ۴۰ سال است که در زمینه کودک و نوجوان فعالیت می‌کنم و به راحتی با آن‌ها ارتباط می‌گیرم، منتها مسئله‌ای که در این دوره با آن روبه‌رو شدم سرسختی بچه‌ها بود، یعنی آن‌ها به راحتی از لاک خودشان بیرون نمی‌آمدند.

جواهریان اظهار کرد: من فکر می‌کنم که یکی از علل این سختی و منزوی بودن به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا باشد، چراکه آن‌ها تقریبا یک‌سال با دوستان، نزدیکان و حتی با اجتماع ارتباطی نداشتند. به همین دلیل در این دوره من احساس می‌کردم برقراری مهارت‌های اجتماعی در کودکان کم‌رنگ می‌شود. دو فاکتور کمبود زمان و بحران کرونا در سخت بودن نوجوانان برای ارتباط گیری، بیشترین تاثیر را داشتند.
جواهریان که از منتورهای چهارمین دوره المپیاد فیلمسازی نوجوانان بود درباره لزوم تداوم برگزاری المپیاد فیلمسازی اظهار کرد: تداوم المپیاد بسیار مهم و تاثیرگذار است. به نظر من بهتر است که با این نوجوانان حتی در طول سال هم ارتباط داشت. ما این کار را در گروه خودمان انجام دادیم؛ اما برگزار کنندگان باید شرایط این کار را مهیا کنند تا این ارتباط تداوم داشته باشد.

وی افزود: برگزاری المپیاد باعث می‌شود که استعدادهای بچه‌ها به خواب نرود و بتوانند پیشرفت کنند زیرا آن‌ها فیلم‌سازان آینده کشور هستند. در واقع المپیاد باعث می‌شود که آن‌ها مدام مطالعه کنند، فیلم ببینند و راجع‌به این مسائل جست و جوکنند. پس ما باید استعدادها را از داخل این المپیادها پیدا و برایی باروری استعدادشان سرمایه گذاری کنیم تا بدین طریق بتوانیم برای آینده‌ کشورمان فیلم‌سازان خوبی تربیت کنیم.
او در پایان درباره اطلاع رسانی برای المپیاد گفت: اطلاع رسانی درباره این اتفاقات باید بیشتر باشد و اجازه بدهیم که نوجوانان بیشتری در کشور درباره این اتفاقات فرهنگی مطلع شوند. این را هم باید اضافه کنم، ما پارسال حتی یک نوجوان تهرانی هم نداشتیم و فقط از شهرستان‌های دیگر در المپیاد شرکت کرده بودند. و من فکر می‌کنم دلیلش شرایط و نحوه زندگی نوجوانان تهرانی است که البته هم نکته خوب و هم نکته بد دارد.توصیه من این است که این اتفاق مفید با اطلاع رسانی بیشتر و موثرتر به ویژه در تهران انجام شود تا شاید بتوان نوجوانان بیشتری را درگیر این قضیه کرد.