مصطفی محمودی، مدرس و منتقد سینما| سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان ایران کمتر از یک‌ماه دیگر در شهر اصفهان برگزار می‌شود. جشنواره‌ای که هنوز هم می‌تواند اثرات بسیار مفیدی در حوزه سینمای کودک و نوجوان داشته باشد. این اثرات شامل طیف گسترده‌ای است که از ایده‌پردازی و تربیت نسل جدید فیلمساز و تولید فیلم‌هایی برای کودک و نوجوان و درباره کودک و نوجوان آغاز می‌شود و تا ساخت سالن‌های ویزه کودک و نوجوان و پخش مناسب و سالن خوب و زمینه‌سازی لازم برای حضور خانواده‌ها را در بر می‌گیرد.
اگرچه پاندمی کرونا آسیب‌های جبران‌ناپذیری را بر جریان طبیعی سینما در کشور وارد ساخت اما آمار فروش فیلم‌ها و روند رو به افزایش تماشاگران سینما برای فیلم‌های ویژه بزرگسالان نشان می‌دهد که پس از چهار سال سینمای ایران توانسته رکود ناشی از این آسیب جهانی را اندک اندک برطرف سازند و رونق را به سالن‌ها بازگرداند. مساله مهمی که هنوز در سینمای کودک رخ نداده و برگزاری دوره سی و پنجم جشنواره می‌تواند نوید بخش آغاز روند رو به رشد سینمای کودک و نوجوان باشد که مصداق این امیدواری نیز آمار شرکت‌کنندگان و تعداد فیلم‌هایی است که برای شرکت در این دوره از جشنواره اعلام آمادگی کرده‌اند و حضور نام‌ها و چهره‌هایی که در بخش‌های مختلف فیلم کوتاه و پویانمایی و بلند جشنواره به چشم می‌خورد.
گمان می‌کنم در ایامی که به سر می‌بریم، قبل از اینکه به بحث‌های تخصصی و همیشگی مانند فیلم برای کودک و فیلم درباره کودک و امثال آن بپردازیم نیازمند مشارکت و تعامل همه‌جانبه‌ای از سوی هنرمندان و سینماگران، سیاستگذاران بخش‌های دولتی، صاحبان سینما و پخش‌کنندگان هستیم تا مجددا رونق تولید و اکران محصولات سینمایی کودک و نوجوان را به تماشا بنشینیم و صد البته در گام‌های بعدی نیز امیدوار باشیم که این رویکرد تعاملی منجر به فضای مطلوبی شود تا خانواده‌ها به صورت پیوسته برای تماشای این آثار به سینماها بیایند و دیگر مجبور نباشند سبد فرهنگی کودک و نوجوان خود را به اجبار با تماشای آثار مخصوص بزرگسالان تامین کنند و البته استمرار این مساله در یک دوره زمانی سه تا پنج ساله بتواند به ساخت و یا تجهیز سالن‌هایی ویزه کودکان و نوجوانان در پردیس‌ها و مجموعه‌های سینمایی ختم شود.
چنانچه این روند بتواند در مسیر صحیح خود قرار گیرد به‌طور حتم فضایی در سینمای ایران غالب خواهد شد که ساخت فیلم‌های کودکان و نوجوانان را در ردیف الزامات خود قرار خواهد داد و نتیجه این حرکت (که حتما می‌بایست برپایه تعامل و مشارکت و همدلی همه ارکان سینمای کشور حاصل شود) نه تنها برای سینمای کودک و نوجوان که برای کلیت سینمای ایران نیز سودمند و مفید به فایده خواهد بود.
امروز و در این یادداشت از آرزوهای بزرگی گفتم که امیدوارم تحقق آنها در همین چند ساله، این آرزوها را به خواسته‌ای بسیار معمولی و عملیاتی مبدل سازد.